ανθρακίτις

η (Α ἀνθρακῑτις)

νεοελλ.

1. αρρώστια των αμπελιών

2. περιοχή που έχει γαιάνθρακες

αρχ.

είδος καύσιμου άνθρακα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < άνθραξ. Η λ. με τη νεοελλ. σημασία της μαρτυρείται από το 1890 στην εφημερίδα Εφημερίς ως απόδοση του γαλλ. anthracuose].